Lesweek nr. 2!

Hmm.. ik krijg het vermoeden dat mijn blog voortaan een “weekendblog” zal worden! We hebben het deze tweede week ook weer lekker druk gehad hier op het NTID dus vandaar dat ik nu pas in het weekend weer even tijd heb om te bloggen.

Voordat ik begin wil ik eerst nog even een link van onze nieuwe, gezamenlijk blog (die voornamelijk opgezet is voor de tolkstudenten en docenten op de HU in Nederland) geven: www.uitwisselingntid.wordpress.com. Op deze site zullen wij allemaal leuke gebarenfilmpjes, blogs, foto’s en links plaatsen van alle dingen/lessen/films die wij meemaken hier op het NTID! Deze week hebben we de eerste filmpjes al opgenomen dus na het nodige montagewerk zullen we ze snel online zetten zodat jullie ook het vingeralfabet van het ASL kunnen leren :D

Deze lesweek zijn we écht begonnen met de lessen. Voor het vak Tolkvaardigheden hebben we al meerdere filmpjes moeten vertalen. Dit gaat natuurlijk in twee richtingen:
- filmpjes in American Sign Language(ASL) naar gesproken Engels vertalen
- filmpjes in gesproken Engels naar ASL vertalen
Aangezien wij nog steeds elke dag nieuwe gebaren leren van de ASL kost het tolken ons meer moeite dan de studenten in onze lessen die alle gebaren al kennen! Maar gelukkig worden wij tijdens de lessen ook serieus genomen en krijgen wij ook de kans om zinnen voor de klas te gebaren. Wanneer wij bijvoorbeeld de Amerikaanse Gebaren niet weten dan mogen wij de zinnen ook gewoon in de Nederlandse Gebarentaal (NGT) gebaren. Het is grappig om zoveel overeenkomsten te zien in de vertalingen: hetzelfde gebruik van retorische vragen, mimiek en directionele werkwoorden. Naast de vele overeenkomsten zijn er natuurlijk ook veel verschillen. Het grootste verschil dat ik al vanaf dag 1 merkte is dat in het ASL veel minder gebruik wordt gemaakt van het mondbeeld. In het NGT articuleren wij meer woorden dan dat in het ASL wordt gedaan. Ook worden er in het ASL veel meer woorden gevingerspeld dan dat in het NGT! Op de Hogeschool Utrecht leren wij voor woorden waarvan wij het gebaar niet weten zelf een gebaar te verzinnen. En wanneer wij niets weten te verzinnen dan pas mogen wij als laatste redmiddel een woord gaan vingerspellen.

Sinds deze week volg ik nu ook de lessen van Interpreting in Healthcare Settings. Hiervoor heb ik wel de lessen van Deaf Art&Cinema moeten opgeven. Want helaas zijn de lessen van deze twee vakken op precies dezelfde dag en tijd dus ik moest wel kiezen! Maar omdat ik in Nederland op de Hogeschool Utrecht de minor Tolken in de GGZ (Geestelijke Gezondheids Zorg) doe, heb ik gekozen voor Interpreting in Healthcare Settings. Op deze manier kan ik de Healthcare-lessen van het NTID vergelijken met de GGZ-lessen die ik al op de HU heb gehad. Over het algemeen zijn de lessen hetzelfde want er wordt veel gepraat en gediscussieerd over etische kwesties zoals: “Wat te doen als je dove cliënt het bericht krijgt dat hij/zij ernstig ziek is?”. Waar trek je de grens tussen neutrale afstandelijke tolk en als normaal mens met gevoelens?
Het systeem waarmee in Amerika wordt gewerkt met tolken in de GGZ verschilt met de manier in Nederland. Hier in Amerika werken tolken voornamelijk intern in een bepaalde gezondheidsinstelling. In Nederland komt dat in veel mindere mate voor en zijn de meeste tolkopdrachten in de GGZ freelance. De manier waarop hier op het NTID de tolkstudenten worden voorbereid op een heftige tolkcarrière in de gezondheidszorg verschilt daarom met de manier van de HU. De studenten van het NTID gaan minimaal vier keer met een tolk mee in het plaatselijke ziekenhuis. Ze krijgen in hun vrije tijd een aantal uren waarin ze stand-by moeten zijn voor het geval een doof persoon in het ziekenhuis komt en een tolk nodig heeft. Wanneer dit het geval is worden de studenten opgeroepen en moeten naar het ziekenhuis komen om vervolgens de gediplomeerde tolk te komen observeren. In de daarop volgende Healthcare-les vertellen de studenten over deze ervaringen in de klas en hier wordt ook over gediscussieerd. Ook komen tijdens de Healthcare-lessen geregeld tolken (met veel ervaring in de GZZ) vertellen over hun ervaringen. Zij geven enorm veel voorbeelden van moeilijke of juist grappige situaties die zij zelf hebben meegemaakt. Het is ook prettig om de ervaren tolken te horen vertellen over hun fouten die zij in het begin maakten want daar zijn wij als beginnelingen natuurlijk bang voor en daar kunnen wij nu van leren! Op de HU zijn onze GGZ-lessen meer gericht op het tolken: wij oefenen in rollenspellen met dove gastdocenten waarin wij als tolkstudenten gaan tolken. De dag voordat ik naar Rochester vertrok hebben wij zelfs nog onze praktijkdag in het UMC gehad met de dove gastdocenten en geneeskundestudenten die de rol als dokter op zich namen!
Wat uiteindelijk wel hetzelfde is, is dat zowel de tolkstudenten van het NTID en de HU nog niet tijdens hun opleiding in de GGZ mogen tolken. De gezondheidszorg is namelijk een speciale tolksetting die veel ervaring en (medisch) inzicht vereist. Ook emotioneel gezien zijn de tolkopdrachten vaak zwaar of soms zelfs schokkend. Toch interesseert het mij enorm dus ik heb alweer zin in de volgende Healthcare-les op maandag!

Deze week heeft het meest in het teken gestaan van het nieuwe theaterstuk wat hier begin november op het NTID zal worden opgevoerd: “Inherit the Wind”. Dit is een stuk dat geheel in de Amerikaanse Gebarentaal zal worden opgevoerd. Maar om het stuk ook voor horende mensen (die geen ASL beheersen) toegankelijk te maken heeft elke dove acteur een “voice actor”. Een voice actor is een acteur op het podium die de gebaren van de dove acteur stemtolkt en tegelijkertijd een figurant op de achtergrond speelt. Zo zijn er dus veel levende mensen op het podium! Afgelopen dinsdag hebben wij auditie gedaan voor de rol als voice actor. Woensdag kregen Hester, Jetske en Rijk te horen dat ze een rol als voice actor hebben gekregen! Welke rol Lisanne en ik krijgen is nog niet bekend. Misschien spelen wij wel twee hele mooie bomen op de achtergrond? ;)
Afgelopen donderdagavond hadden we meteen al onze eerste repetitie waarbij we eerst een kennismakingsspel hebben gedaan. Vervolgens hebben we de hele avond het script doorgenomen. De repetities zijn van 18.30-22.00 dus het was een lange maar vooral gezellige ‘zit’. Eerlijk gezegd vind ik het op dit moment wel goed dat ik nog geen rol heb want door-de-week zijn er van ma t/m do repetities. Hier hoef ik gelukkig niet altijd bij te zijn dus ik kan nu in de avonden nog lekker genieten van de verschillende danslessen en cheerleaderbijeenkomsten!

Gistermiddag ben ik met de RIT Sailing Club mee geweest naar Ontario Lake voor hun zeiltraining! Gisterochtend begon de dag hier heel erg bewolkt maar toen we rond 14.30 eenmaal in de auto’s zaten onderweg naar de Rochester Yacht Club verdwenen de donkere wolken en begon de zon te schijnen! Vorige week op de bijeenkomst van de RIT Sailing Club was verteld dat je tijdens het zeilen erg nat wordt dus dat het niet verstandig is om katoenen kleren te dragen. Die avond heb ik meteen gevraagd of ik eventueel zeilkleren kon lenen. Gelukkig kon ik van Chelsea, de voorzitster van de RIT Sailing Club, wat spullen lenen dus dat was ideaal. Eenmaal aangekomen bij de Rochester Yacht Club kregen we eerst een instructie over de opzet van de training. Daarna gingen we naar de kleine zeilbootjes (geschikt voor 2 personen) en werd iedereen verdeeld. Mij leek het wel verstandig om als beginner pas de tweede helft van de training in actie te komen zodat ik tijdens de eerste helft de rest(met zeilervaring) kon observeren. Toen het zover was, werd ik bij John, de vice-president, in een zeilbootje ingedeeld dus ik voelde me al meteen veilig! ;) Het zeilen zelf was erg leuk en omdat John veel ervaring heeft kon hij tijdens het zeilen nog veel dingen uitleggen. Na zeker 3 uur op het water te zijn geweest zijn we met een leuke groep gaan eten bij “Five Guys”: dit is een typisch Amerikaanse keten die alleen hamburgers en patat verkopen. In het hele fastfoodrestaurant hingen allemaal prijzen en lovende kritiek zoals: “Willy Wonka’s of Burgercraft”, “Heaven on a bun” en “Voted best bargain”. Dus ik was erg benieuwd wat voor geweldige hamburger ik zou krijgen maar toen ik mij pakketje openmaakte zag ik een rommelige hamburger die vervolgens niet eens bijzonder smaakte. Dusja, ik mis waarschijnlijk een stukje Amerikaanse cultuur of de vergelijking met anders hamburgers maar ik weet wel dat ik een Big Mac lekkerder vind haha!
Tijdens het eten kwam een Blacklightfeest ter sprake die diezelfde avond gehouden zou worden vlakbij onze campus. Dus na het eten hebben we nog snel een pakket witte t-shirts gekocht en zijn we naar het Blacklightfeest gegaan. Dit feest werd (illegaal) in een huis gehouden waarbij men in de grote kelder de muren vol had gehangen met grote witte vellen papier. Vervolgens mag je dus alle muren en alle mensen ondertekenen en schrijven met gekleurde markers! Het eerste wat bij mij op mijn rug werd geschreven was: “Freshman”. Maar ik ben toch zeker een “Senior” in Nederland dus dat heb ik meteen even recht laten zetten door vrienden van de zeilgroep :D Voor de rest heb ik allemaal leuke Nederlandse zinnetjes bij mensen op hun t-shirt gezet dus het was erg leuke avond!

Vandaag waren we lekker vrij en zijn Jetske en Lisanne naar de grote wolwinkel in Rochester geweest. Daarna hebben ze boodschappen bij Wall Mart gedaan (ook de boodschappen voor Hester en mij) dus we kunnen weer een weekje vooruit ;) Verder heb ik vanochtend weer een uur met mijn ouders geskyped en ben daarna lekker gaan sporten in de sporthal hier op de campus. Nu is het dus hoog tijd voor iets ongezonds dus ik ga weer eens met CJ een ijsje bij Ben&Jerry’s eten (ontmoet bij de hiphop-auditie van vorige week zondag en sindsdien hebben we een gezamelijke Ben&Jerry’s hobby).

Fijn weekend!
Kus