Suus als 'flyer'!

Jaja, week 7 is ook alweer voorbij…. Time flies (en Suus ook bij de cheerleaders) when you’re having fun!

Laten we deze week beginnen met een lichtelijk aangedikt verhaaltje van jullie verslaggever ter plaatste: “Suzy Q Holland”

Wat eerst een doodnormale dinsdagochtend leek te worden veranderde in een memorabele ochtend. Rond 07.10, toen Lisanne allang in de keuken was en ik nog maar net mijn kleren aanhad en net mijn mascara langs mijn wimpers wilde halen, rook ik in de badkamer een lichte brandgeur. Ik liep de keuken in en zag door alle rook Lisanne wapperen met mijn (net de avond ervoor handgewassen) vest. Lisanne vertelde snel dat haar kaneelbroodje vlam had gevat in ons broodoventje en dat er geen gevaar was. Op hetzelfde moment begon het brandalarm af te gaan wat absoluut voldoet aan de definitie ‘alarm’: een zeer, zeer, zeer luid geluid dat zorgt dat je jezelf wel wilt ontruimen uit je gebouw. Terwijl Lisanne nog slim de ramen in onze keuken opende pakte ik als een echte ramptoerist zo snel mogelijk mijn camera en ging vervolgens (met mijn vingers in mijn oren) volgens de regels naar buiten. Daar aangekomen voegde ik mij bij de alle andere studenten van ons gebouw die in hun pyamabroeken in de kou stonden te rillen. Terwijl Lisanne de aangekomen beveiliging van RIT vertelde waar de brand was en hoe ernstig de zaak was stonden Hester en Jetske (in pyama) heerlijk te keuvelen met de tolk (ook in pyama) die in het crisis-appartement bij ons op de hal slaapt. Lisanne moest mee naar binnen om de beveiligers naar de ‘crime scene’ te begeleiden. Vervolgens kwam zij weer veilig naar buiten, dit keer met een lekker vers kopje koffie in haar herbruikbare koffiebeker. Waarschijnlijk had deze koffie een ‘dark roast’-smaak aangezien de koffie uit ons koffieapparaat naast ons broodoventje kwam. Langde tijd om van haar koffie te genieten had Lisanne niet want ze moest haar gegevens vertellen aan de brandweer die inmiddels ter plaatse was gekomen. Dit bracht Hester en Suzanne op het idee om maar even een kijkje te gaan nemen bij de mooie, rode, glimmende brandweerwagen om de hoek om hiermee vervolgens zeer trots op de foto te gaan! Toen wij uitgegiecheld waren bij de brandweerwagen en teruggingen naar de lichtelijke aangebrande (haha) groep studenten bij onze uitgang, zag ik dat onze zeer geliefde broodoventje door de brandweermannen als bewijs bruut werd meegenomen.
Na een paar dagen alle risico’s in overweging genomen te hebben heb ik, als verstandige en niet-brandstichtende huisgenoot, besloten om het oventje van Jetske en Hester te adopteren. Nadat wij Lisanne een tweede kans hebben gegeven en haar vertrouwen met ons nieuwe broodoventje kunnen wij ’s ochtends weer genieten van getooste broodjes. Eind goed, al goed! ;)

Ter extra informatie: ons broodoventje ging altijd vanzelf uit na de ingestelde tijd. Dit was op deze bewuste dinsdagochtend niet het geval wat dus leidde tot een zwartgeblakerd kaneelbroodje en dit hopelijk vermakelijke verhaal? Reacties graag!

Nu weer over tot de orde van mijn blog:

Deze week hadden we op dinsdagochtend een speciale presentatie over ‘Cued Speech’. Cued Speech is een communicatiesysteem dat bestaat uit verschillende handvormen in de buurt/rondom je mond. Dit systeem is speciaal bedoeld voor mensen die hardhorend zijn. Horende mensen kunnen dus gewoon praten en ondersteunen hun spraak met de handvormen. Elke lettergreep heeft een eigen handvorm en plaats bij de mond. Tijdens het zeggen van één woord dat bestaat uit meerdere lettergrepen ‘cue’ je dus meerdere ‘cues’. Opvallend is dat Cued Speech gebaseerd is op de uitspraak van woorden en je dus de gsproken woorden moet ‘cue-en’ op de manier zoals je ze uitspreekt en niet zoals je ze schrijft(Wednesday= wensday). De lezing was heel erg interessant want ik had zelf nog nooit van Cued Speech gehoord en voor zover ik weet ‘bestaat’ het in Nederland nog niet/wordt het niet toegepast.

Woensdagochtend begonnen we om 08.00 met een workshop ‘Posture and Biomechanics’, oftewel lichaamshouding en mechanische krachten in het menselijk lichaam. Als tolken (Nederlandse/Amerikaanse) Gebarentaal lopen wij door het vele gebaren en vingerspellen veel risico op Repetitive Strain Injury(RSI). Daarom is het belangrijk dat wij ons bewust zijn van eventuele spanningsvelden in ons lichaam en onze houding tijdens het tolken. Op de HU hebben wij hier het vak Logopedie voor waarbij wij niet alleen letten op articulatie maar ook op lichaamshouding en het eventueel ‘op slot zetten’ van je knieën tijdens het tolken. De studenten hier op het NTID hebben dit vak niet en krijgen de meeste voorlichting in de vorm van warming-ups tijdens het vak Tolkvaardigheden. Het was leuk om te leren dat ze hier in Amerika weer nét even andere rek/strekoefeningen hebben want het is altijd prettig om wat afwisseling te hebben met de rekoefeningen die wij in Nederland altijd doen (A).

Woensdagavond was het weer tijd voor cheerleadingtraining! Na de standaard warming-up en het rekken en strekken gingen we deze hele avond het stunten oefenen. Hier mag ik officieel niet aan meedoen vanwege mijn ontbrekende medische verklaring dus ik trok alvast mijn trui aan om warm te blijven! Normaal help ik de cheerleaders tijdens het stunten door te tellen zodat hun op het goede moment de juiste bewegingen nemen. Maar dit keer moest ik de schoenen van de coach aantrekken want de cheerleaders hebben schoenen met stevige zolen want daarmee wordt je strak/snel de lucht ingeduwd. Terwijl ik de schoenen van de coach aantrok voelde al meteen aan mijn water wat er te gebeuren stond: ik zou voor het eerst gaan stunten! Lala, de assistentcoach, zei tegen mij dat ik het vast wel zou kunnen want ik had immers al vaak genoeg toegekeken. Nu zit er toch een duidelijk verschil tussen kijken en doen haha. Elke keer als de meiden van mijn team aan het stunten zijn ziet het er heel natuurlijk uit maar het is echt een apart trucje. Officieel ben ik eigenlijk veel te lang en groot voor een functie als 'flyer' en zou ik in het echt een 'back' zijn maar de coaches wilden mij natuurlijk het échte cheerleaden laten ervaren en ik ga dan natuurlijk niet tegensputteren ;)
Onder luid gejoel mocht ik plaatsnemen tussen mijn ‘bases’(de twee cheerleaders die aan mijn zijkanten staan en die vervolgens mijn voeten de lucht induwen) en mijn ‘back’(de grote, sterke cheerleader die mij helpt in de handen van de bases te springen en mij vervolgens vasthoudt aan mij enkels wanneer ik eenmaal in de lucht ben)!!!
Daar ging ik dan als 21-jarig beginnende 'flyer' met totaal géén gymnastische achtergrond.. De eerste keer ging ietwat ongemakkelijk haha. Ik had te weinig lichaamsspanning waardoor mijn kont naar achter kwam. Gelukkig duwde mijn ‘back’ mij via mijn kont de lucht in en daar stond ik dan als ‘flyer’ op de toren! :D:D:D:D:D:D:D:D:D
Gelukkig mocht ik makkelijk van de toren afstappen met steun van de handen van Lala. Het was echt heeeel stoer om te mogen doen en toen ik weer op de grond stond stond ik toch wel even te trillen op mijn benen! Lang de tijd om bij te komen had ik niet want ik moest opnieuw de lucht in! Dit keer ging het meteen al beter! Toen ik net mijn handen uitstak naar Lala zei zij dat ik op de officiële manier naar beneden moest komen: als flyer vallend in de buidel van mijn ‘back’ en ‘bases’! Dat was even slikken! Lala vertelde nog geruststellend dat ik gewoon mezelf omhoog moest trekken en dan vervolgens plat moest laten vallen in de buidel. Ik probeerde echt te doen wat ze zei maar ik viel dus als een rechte stok naar beneden hahahaha. Gelukkig werd ik goed gevangen want ze hadden de beste en meest ervaren ‘back’ en ‘bases’ ingedeeld. Maar mijn fout betekende dus wel dat ik het opnieuw moest proberen! Terwijl alle cheerleaders naar mij zaten te kijken, en te filmen met hun telefoons, ging ik voor de derde keer de toren ‘op’. Dat had ik ondertussen wel onder de knie. Nu het ‘naar beneden komen gedeelte’ nog! ;) De tweede keer ging het ‘buidelen’ al een stuk beter maar ik moet nóg meer mezelf horizontaal maken. Daar ga ik dan morgenavond maar weer mee verder als we onze wekelijkse cheerleadingtraining op maandagavond hebben! Eerst ga ik dan nog maar eens al het filmmateriaal bekijken van mijn pogingen als ‘flyer’ want ik heb ondertussen alle filmpjes ontvangen van mijn cheerleadermaatjes! Wie komt er op maandag 15 november gezellig langs om de filmpjes te bekijken en lekker te lachen en te gillen!? Ik zorg voor de popcorn! ;)

Donderdagavond was ik uitgenodigd om te komen eten bij Catie. Catie zit in mijn cheerleaderteam en vierde donderdag haar 19e verjaardag(herinneren jullie nog de taarten die we gemaakt hadden omdat er deze week 4 meiden jarig zouden zijn?). Catie had speciaal Kelsey, Julia en mij uitgenodigd om bij haar taco’s te komen eten en vervolgens uit te gaan om haar verjaardag te vieren! Na de kadootjes, de taco’s, Bud Lemon Light’s en het optutten gingen we naar Jimmy’s huis waar ze elk weekend heen gaan om te socializen. Catie, Kelsey en Julia hebben op dezelfde High School gezeten als Jimmy en zijn huisgenoten dus het is een hechte vriendengroep. Toen we binnenkwamen waren de jongens bezig met het spelletje ‘Beer Pong’. Dit is hét nummer 1 spelletje dat de Amerikanen thuis spelen met vrienden. Nu verwachten jullie natuurlijk een supergaaf spelletje maar het gaat eigenlijk helemaal nergens over. In plaats van de regels en uitleg te typen geef ik jullie een geweldige link naar www.youtube.com en dan ‘How To Play Beer Pong’. “Have a ball and a beer!” :D
Een ander spelletje die ik die avond geleerd heb vond ik echt veel ‘cooler’ dan Beer Pong: Horse Betting! Hierbij wedt iedereen op een soort kaart(harten/ruiten/klaver/schoppen) en vervolgens wordt de race gespeeld. Eigenlijk moet je het spel gespeeld zien worden want het is supercool om te zien! Dus hiervoor verwijs opnieuw door naar een link op www.youtube.com. Typ in de balk ‘Cards Racing Game’ en je kan lachen om de mannen die het spel net zo fanatiek spelen als dat wij dat donderdagavond ook deden! :D
Het originele plan was om voor Catie’s verjaardag naar een Haunted House te gaan vanwege Halloween. We zouden dus naar Jimmy’s huis gaan om de jongens op te halen om ze mee te nemen naar het Haunted House. Maar toen we eenmaal verwikkeld waren in alle spelletjes en gezelligheid zijn we er nooit meer weggekomen ;)

Dit afgelopen weekend was het Brick City Homecoming weekend: een speciaal weekend voor ouders om een kijkje te komen nemen bij hun kind als student op RIT. Zo waren er allemaal speciale activiteiten:een tour door Rochester, een lezing door Al Pacino en de openingswedstrijd van het seizoen van het RIT Icehockeyteam! Hier op RIT hebben ze niet eens een American Footballteam en is hun ijshockeyteam dus het populairst. Op dit moment is het ijshockeyteam op hun hoogtepunt van populariteit want ze zijn afgelopen jaar als 4e geeindigd in de nationale league. Jackie, een vriendin uit één van mijn Tolkvaardighedenklassen, had mij een lift aangeboden want de wedstrijd was in de ijsarena in downtown Rochester.Samen met Jackie en haar moeder (die hier op RIT op bezoek was vanwege Brick City) ben ik naar de spectaculaire ijshockeywedstrijd geweest! De wedstrijd ging namelijk gelijk op en van 1-1/2-2/3-3/4-3 werd het 01.3 seconden voor het einde 4-4! Een grote schock voor de RIT Tigers dus! Na een verlenging van 5 minuten bleef het 4-4 en gingen wij rond 22.00 weer terug naar de campus.

De volgende ochtend moest ik er namelijk weer op tijd uit want vandaag was in Brockport de 10th Annual Spirit Festival! Dit is een cheerleadingwedstrijd voor teams van het niveau ‘High Schools’.Gelukkig kon ik met Randy meerijden. Randy is een coach-assistent van ons cheerleadersteam en hij doet zelf nog aan cheerleaden in een All Stars Team! Vandaag begonnen we met het niveau ‘de Freshmans’ die gecombineerd waren met het niveau ‘de JV’s’. Het was duidelijk dat deze teams bestonden uit nieuwe leden die helaas nog niet aldoor goed op elkaar waren ingespeeld(sinds het begin van dit schooljaar zijn ze pas een team). Voor de middag stonden ‘de Varsity’s’ op het programma en dat zijn teams die bestaan uit de seniors: de laatstejaars. Je kon overuidelijk het verschil zien tussen de niveau’s. De Varsity’s waren super strak op elkaar ingespeeld, hadden totaal geen zenuwen en deden de meest spectaculaire stunts!

Morgen komen Henny van der Neut en Hans Post voor een paar dagen op bezoek! Zij zijn onze opleidingsmanagers van het Instituut Gebaren, Taal & Dovenstudies op de Hogeschool Utrecht. Dankzij hun inzet en samenwerking met het NTID is dit uitwisselingsprogramma tot stand gekomen. Logisch dat ze even een kijkje komen nemen! We kijken uit naar hun komst, mede omdat ze een nieuwe lading stroopwafels meenemen haha ;)

Kus!