Nog steeds druk, druk, druk!

Hi there!

Het volgende nieuws zal niet als een verrassing komen: de derde lesweek is ook alweer voorbij! De tijd vliegt echt voorbij en de grootste boosdoener daarvan zijn alle activiteiten die hier maar non-stop worden georganiseerd! Toen we hier begin september nog maar net waren en het introductieweekend achter de rug hadden, had ik verwacht dat na de eerste lesweek alle activiteiten zouden afnemen. Het enige wat wel gestopt is zijn alle BBQ’s van de clubs die op die manier allemaal nieuwe leden probeerden binnen te halen. Één vriend van mij had zelfs op zijn Facebook staan dat hij de hele eerste lesweek gratis heeft gegeten door al die ‘welkomst-BBQ’s” af te gaan! Haha.
Maar deze afgelopen week waren er nog steeds enorm veel activiteiten om naartoe te gaan. Hieronder even de toelichting van de activiteiten die ik heb ‘gejoined’ :D

Op zondagavond hebben wij ons ingeschreven voor deelname aan het levende rollenspel dat hier in Amerika op verschillende universiteitscampussen gespeeld wordt: Human versus Zombies. Bij de inschrijving zagen wij al snel welk soort type student aan dit rollenspel meedoen; voornamelijk eerstejaars studenten die enorm goed overweg kunnen met computers ;) (lees: nerds). We hadden al van andere studenten gehoord dat meedoen aan het spel een soort sociale zelfmoord is maar omdat wij hier toch na 10 weken weer weg zijn besloten Lisanne, Jetske en ik gewoon mee te doen! Op de inschrijfavond kregen wij onze spelerspas met de codes erop en natuurlijk kregen wij onze HvZ-bandana!

Het spel gaat in het kort als volgt: Human vs. Zombies is eigenlijk een groot soort levend tikkertje. Hierbij moeten de Zombies de Humans proberen te tikken. Wanneer dit lukt dan verandert de Human in een Zombie (door je code aan de Zombie te geven die je getikt heeft wordt je gedaanteverandering online geregistreerd zodat het percentage Human vs. Zombies ten alle tijden op de website zichtbaar is). De Humans mogen zich verdedigen tegen de Zombies met schone bollen sokken of met een nerve-gun(speelgoedgeweer met piepschuimpijltjes erin). Aan het begin van het spel worden er een paar spelers als Zombies geselecteerd. Over algemeen begin je dus als speler als een Human.
Op de campus zijn er bepaalde ‘safe zones’ zoals schoolgebouwen, kantines, de tunnels en de sporthal. In deze ‘safe zones’ kan je niet getikt worden want dan zou het wel een chaos worden op de schoolgangen etc ;) Wanneer je dus buiten op de campus loopt moet je je bandana dragen (als Human moet de bandana om je bovenarm en als zombie moet de bandana om je hoofd) en zorgen dat je (wij als Humans dus) niet getikt wordt door de Zombies! (Even voor de indruk: RIT heeft zo’n 15.000 studenten en daarvan deden er 700 mee aan Human versus Zombies waarvan ongeveer 20 meiden).

Op maandag hebben wij onze bandana amper gedragen uit luiheid want het stukje lopen van het appartement naar het gebouw van de NTID is maar 2 minuten. En om voor die 2 minuten nou zo’n bandana om je arm te doen en met sokken in je hand te lopen ging mij net even te ver. In een ‘safe zone’ mag je namelijk je bandana afdoen. Maar op dinsdagavond vonden wij dat het tijd werd het spel écht te ervaren dus wilden wij die avond meedoen aan de missie: elke avond wordt er om 21.00 een nieuwe missie op de website geplaatst. De missie duurt van 21.00-23.00 en heeft bijvoorbeeld de volgende inhoud: de Humans moeten voorraden zien te stelen die verspreid over de campus verstopt liggen. Rond 21.00 verlieten wij onze veilige appartementen samen met onze ganggenoot Tim die ook (zeer serieus) het spel speelde. Maar voordat we vertrokken hebben we eerst nog snel een foto gemaakt met ons nog als ‘Humans’ poserend want wij waren er niet zeker van dat wij (als meisjes en beginners) aan het eind van de avond ook weer als Humans terug zouden komen! ;) Maar beladen met sokken en nerve-guns, gingen Tim, Jetske, Lisanne en ik op weg naar de ‘tunnels’ om daar in contact te komen met de andere ‘Humans’. Dit onder het motto: “Samen sta je sterker”. Eenmaal in de tunnels ‘krioelde’ het er van de Humans haha. Na een samensmelting met een andere groep gingen we door de tunnels op weg naar het NTID-gebouw om daar vanuit een Humans-zone (=zone beveiligd door een groot aantal Humans) de campus op te gaan. We gingen al snel meteen langs de rand van de campus lopen in het gras en langs de bosjes. Hoe dichter we bij de hoofdingang van de campus kwamen, hoe meer er gediscussieerd werd door de groepsleiders over wat “het plan” was en hoe lager we door het gras moesten kruipen (het was echt hilarisch om te zien hoe serieus de jongens dit spel namen). Ondertussen sleepte ik nog steeds mijn grote geleende nerve-gun mee die op het moment-suprême natuurlijk haperde: uiteindelijk bij een parkeerplaats had een groep zombies ons door en viel ons aan. Wij besloten terug aan te vallen en een hevig sokken/piepschuimpijltjesgevecht was het gevolg! Gelukkig hebben wij, de drie meiden, het overleefd en zijn weer veilig terug gekomen bij de Humans-zone. Dit alles duurde zo’n 1,5 uur: in het gras lopen, liggen, kruipen, veel fluisteren, achter een heuvel liggen, rennen, vechten en weer teruggaan naar de Humans-zone. Zelf vond ik het echt heel grappig om zo’n avondje mee te maken maar daar is het dan ook zeker bij één keer gebleven! :D

Voor meer informatie over het spel kun je kijken op www.humanversuszombies.org of www.wikipedia.org/wiki/Humans_vs._ Zombies. Ik was zelf echt enorm verbaasd dat het spel zó groot en bekend is in Amerika! Ook de filmpjes op YouTube zijn erg grappig. Degene die op www.youtube.com aan te raden is: “Human vs. Zombies at RIT” (dit even intypen in de zoekregel op YouTube) want dan heb je een filmpje die echt hier op RIT is opgenomen. Veel plezier! :D

Op maandagavond zijn wij naar een gezellig koffiecaféetje in downtown Rochester gegaan waar een poëzieavond in American Sign Language(ASL) zou plaatvinden. Deze poëzieavond was onderdeel van de Rochester Deaf Awareness Week(RDAW) die maar eens in de 2 jaar plaatvindt! Wij hadden dus enorm mazzel om precies rond deze tijd hier in Rochester te zijn! Onze Sign Mime docent Vicki Nordquist trad deze avond ook op en ze was blij verrast ons daar te zien. Er werden verschillende dingen opgevoerd in ASL: liedjes, gedichten, grapjes, verhalen en zelfs een zeer verdachte homodans in ASL. Het was een zeer bijzondere avond waar wij gelukkig ook filmpjes van hebben gemaakt. Helaas kan ik deze niet bij mijn blog plaatsen (i.v.m. het beperkte geheugen van foto’s en filmpjes) maar ik nodig bij deze iedereen uit wanneer ik terug ben om een keertje de filmpjes op mijn laptop te komen bekijken!

Afgelopen donderdag zijn we naar een bijeenkomst van de tolkvereniging van de tolkstudenten hier op het NTID geweest: Student Interpreter Association (SIA). Toen ik vorige week voor het eerst hoorde van de SIA was ik verbaasd dat wij in Nederland niet een soort gelijke vereniging voor de tolkstudenten op de HU hebben! Dit is dus zeker een puntje om mee terug te nemen naar Nederland!
De SIA was precies wat ik ervan verwacht had: ze zijn een gezelligheidsvereniging waarbij ze onderling bij elkaar terecht kunnen voor advies maar ze organiseren ook leerzame bijeenkomsten, lezingen en workshops. Het meest bijzondere vind ik het jaarlijkse ‘panel’ met docenten dat als doel heeft om de docenten ook buiten de lessen om te leren kennen. Op deze manier kunnen de studenten en docenten op een persoonlijk niveau leuke anekdotes en/of tips uitwisselen.

Afgelopen vrijdag hadden wij ’s middags weer onze wekelijkse bijeenkomst met Linda. Ze heeft er een traditie van gemaakt om elke keer kraskaartjes van de Amerikaanse lotto voor ons te kopen die wij dan met onze glimmende ‘lucky penny’ openkrassen. Tot nu toe heeft alleen Rijk nog 1 dollar gewonnen dus de penny’s zijn nog niet erg 'gelukbrengend'. Maar wie weet wat er de komende 7 weken nog gebeuren gaat! ;)
Na de bijeenkomst ben ik naar de Latin Dance Class geweest. We hebben de Merengue geleerd waarbij we lekker met onze heupen uit de kom hebben gedraaid! Samen met mijn (ondertussen vaste) danspartner CJ heb ik een leuke les gehad en ik ben zeker van plan om hier een wekelijks ritueel van te gaan maken!
Op vrijdagavond was er in het kader van Rochester Deaf Awareness Week een ‘one-man-show’ in het theater in het NTID-gebouw. Lekker dichtbij dus! De voorstelling werd gehouden door twee dove mannen die beide op hun eigen manier “hun uur” vulden: de eerste man beeldde op een zeer visuele manier met zijn lichaam (en dus amper met gebaren) een verhaal uit. Het leek wel een film waarnaar je zat te kijken! Echt een vorm van kunst als je het mij vraagt! Hiervoor geldt ook: kom een keertje kijken op mijn laptop! De tweede man vertelde in ASL een grappig verhaal waarbij de keuze tussen “single-zijn” en “getrouw-zijn” centraal stond. Dit was minder visueel maar zeker niet minder grappig!

Zaterdag zijn wij eindelijk naar de Niagara Falls geweest! We hadden al van meerdere mensen hier op de campus de tip gekregen om de Falls vanaf de Canadian side’ te bekijken want dan heb je beter zicht op de Niagara Falls dan vanaf de ‘American side’. Dus wij zijn zaterdag eventjes op-en-neer naar Canada gegaan ;) De Niagara Falls zijn echt heel mooi en heel indrukwekkend vanaf de boulevard maar wij wilden ze natuurlijk van dichtbij zien (en voelen) dus wij gingen op The Maid of the Mist: de toeristenboten die zeer dichtbij de watervallen komen. Voor 16 dollar gingen wij aan boord in zeer charmante poncho’s om vervolgens helemaal natgeregend te worden door de spetters van de Falls ;)
Voor mij bleef het bij deze ervaring maar niet voor Hester en Jetkse. Zij zijn deze week allebei 24 jaar geworden en van de zus van Hester hadden zij als verjaardagskado een rondvlucht in een helicopter boven de Niagara Falls gekregen!
Verder zijn we veel weetjes te weten gekomen die dag maar degene die mij het meeste is bijgebleven was: in de loop van de afgelopen 12.000 jaar zijn de Niagara Falls zo’n 11 kilometer naar achteren‘verschoven’ en is hiermee de snelt verschuivende waterval ter wereld. Ooit zullen ze opschuiven tot Buffalo aan Lake Erie en zullen ophouden te bestaan....

Vanavond zijn Lisanne, Hester, Jetske en ik wezen eten bij Carrie(35jr.). We hebben haar ontmoet op één van de eerste dagen op campus. Zij is speciaal naar Rochester gekomen om haar tolkdiploma te halen. Ze had hiervoor al speciaal ASL-lessen gevolgd maar die zijn helaas niet van het (strenge) niveau die het RIT/NTID hanteert. Dus nu moet ze hier op NTID weer vanaf ‘scratch’ beginnen en dat betekent dat ze in plaats van de geplande 2 jaar nu hier 4 jaar op NTID zal moeten doorbrengen. Desondanks is ze een hele positieve en aardige meid die ons vanavond overladen heeft met doggiebags vol met eten van vanavond! We kregen een kilo pasta mee dat over was, een halve appeltaart en de overige ui en paprika’s want daar hield ze zelf niet van. Dit alles ingepakt in de typische zipper-bags. We kregen alles mee in 2 tassen: de foto liegt er niet om!

Owja! Nog even een herinnering aan onze Hu-blog: www.uitwisselingntid.wordpress.com. Hierop staan ondertussen alweer nieuwe verslagen en filmpjes! Toevallig sta ik deze week op één van de gebarenfilmpjes dus als je graag eens ASL wilt leren: check it out! :D

Weltrusten