Parismina: 1e week!

Op zondag 22 juli begon ik om 08.30 aan mijn reis van Turrialba naar het afgelegen Parismina: een bus naar Siquirres, een bus naar Cano Blanco en vervolgens de boot naar Parismina. Aangekomen in Parismina was het veel te warm om met een backpack op mijn rug te lopen! Gelukkig is het dorpje klein en kon ik snel mijn spullen kwijt in mijn 'nieuwe huis'. Veel tijd voor uitpakken was er niet want ik werd meteen meegenomen voor een tour door het dorpje om vervolgens te eindigen bij het clubhuis van ASTOP (Associaton to Save the Turtles Of Parismina). Daar werd ik meteen ingeroosterd en kreeg ik de algemene vrijwilligersinformatie:

Het strand van Parismina is 6 km lang. Om de patrouilles overzichtelijk te kunnen uitvoeren is het strand verdeeld in 3 sectoren:
- sector 1: de eerste 2 km dichtbij bij het dorp
- sector 2: de middelste 2 km
- sector 3: de laatste 2 km van het strand (richting het zuiden)

Ze houden ons hier goed aan het werk want bij ASTOP hebben ze de hulp van de vrijwilligers overdag EN savonds nodig:
- Overdag zijn er de tijden 09.00-12.00 en 12.00-15.00 om de 'Hatchery' te bewaken. Hierbij is het de bedoeling de babyschildpadjes te helpen uitgraven en veilig naar de zee te begeleiden. (Er lopen in het dorp nogal veel honden los en die vinden de kleine babyschildpadjes erg leuk om mee te spelen).
- 's Nachts lopen wij patrouilles van 20.00-00.00 of 00.00-04.00. Hierbij lopen wij met 1 van de gidsen mee over het strand en helpen bij: het taggen van een schildpad, de metingen, het wegpakken van de eieren onder de schildpad en het herloceren van de eieren.

Mijn verblijf bij mijn eerste gastgezin in Turrialba was echt top! Dat zou dus alleen maar kunnen betekenen dat mijn tweede gastgezin minder top zou zijn.. De eerste dag was het dan ook weer even kennismaken met Melvin, Teresa en Roy(18jr) maar ondertussen ben ik 'part of the family' ! Echt bizar! Opnieuw heb ik het enorm getroffen met mijn gastgezin!
De moeder kookt gelukkig ook erg veel verschillende dingen dus daar alleen al ben ik enorm blij mee. Sommige vrijwilligers krijgen 3 keer per dag het nationale gerecht Gallo Pinto, rijst en bonen, voorgescholteld. Die kunnen dus gen bonen en rijst meer zien! Gelukkig maakt mijn gastmoeder elke dag andere gerechten zoals nasi, pasta, aardappelen en soepen. Ook is ze de bakker voor het winkeltje van haar zus die naast ons woont. Dus bij het ontbijt krijg ik vers gebakken brood. Heel fijn en ik besef dat ik erg veel geluk heb.

Mijn eerste avondmaal kreeg ik al meteen weer een nieuwe groente te eten: Fruta de Pan! Superlekker! Het groeit als een grote vrucht aan de boom in de voortuin en de moeder snijdt en frituurt het. Heerlijk! Ondertussen houd ik een lijstje bij van alle nieuwe groente en fruit die ik hier in Costa Rica heb gegeten en dat word zeker een speciale pagina in mijn fotoboek waard! :D

Op dinsdag kreeg ik van Nikki, de Nederlandse stagaire, mijn beachtraining. Hierbij vertelde Nikki over de 2 verschillende nesten die op dit moment van toepassing kunnen zijn: een nest voor de Leatherbackschildpad en een nest voor de Groene Zeeschildpad. Zij heeft verteld over de verschillende vormen en grootte van deze nesten. Als wij dus snachts de eieren van een schildpad meenemen naar de Hatchery dan moeten we dus een nieuw nest voor deze eieren graven! Een belangrijke taak dus! Die middag lag ik dus op mijn buik op het strand om de 2 verschillende nesten te graven: de nesten voor een Leatherbackschildpad zijn 80 cm diep(!!) en de nesten voor een Groene Zeeschildpad zijn ' maar' 50 cm diep.
Ook heb ik die middag bij het huisje van ASTOP geoefend met het meten van de schildpadden die daar levensgroot als 'beelden' staan. Elke schildpad wordt over de lengte en de breedte gemeten. Ook krijgt ze in de flippers een tag met een nummer. Onder dat nummer worden alle gegevens opgeslagen in de computer van ASTOP. Het is namelijk mogelijk dat sommige schildpadden al een tag hebben want de Groene Zeeschildpad kan om de 2-5 jaar nieuwe eieren leggen.

Op woensdagmiddag zat ik weer van 12.00-15.00 op het strand bij de Hatchery toen opeens Carlos langs kwam. Carlos is 1 van de gidsen die in het dorp woont en werkt bij dit project. Hij vertelde dat hij op 1 van de nesten (waarbij de babyschildpadjes al waren uitgekomen) een 'exhumation' zou gaan uitvoeren. Hierbij maakt hij dus een oud nest open om vervolgens nauwkeurig alle eieren te onderzoeken. Hierbij wordt van elk ei opgeschreven of het is uitgekomen, aangetast is door bacterien of door schimmel. Het stonk enorm maar het was interessant om te zien dat in sommige eieren al half ontwikkelde babyschildpadjes zaten. Helaas zijn die niet uitgekomen omdat de bacterien of de veel voorkomende schimmel de eieren hadden aangetast.
Ook is het mogelijk dat sommige eieren niet uitkomen doordat ze teveel door elkaar zijn geschud door 1 van de gidsen bij het heloceren van de eieren. Laten we hopen dat dat nooit het geval is want dat zou echt zonde van alle inzet zijn. Maar dit is een eerlijke blog en het is dus een mogelijkheid..

Woensdagmiddag kreeg ik eindelijk mijn presentatie van Jerry. Jerry is een gids tijdens de nachtelijke patrouilles en 1 van de medeoprichters van ASTOP, zo'n 12 jaar geleden. Jerry praat erg goed engels en het is enorm interessant om met hem de nachtelijke patrouilles te lopen. Hij verteld altijd veel over de schildpadden, zijn ervaringen en de sterren.
Tijdens de presentatie werd in 2 uur alle informatie van de schildpadden verteld. In Nederland had ik mijzelf al voorbereid (mede door de website van ASTOP) maar Jerry wist natuurlijk veel meer interessante feiten te vertellen! Zo had ik op internet gelezen dat de babyschildpadjes stoppen met uit het nest graven wanneer zij voelen dat de bovenste laag zand warm is: de zon schijnt en het dus overdag is en er dus veel mogelijke vijanden zijn. Maar Jerry wist hij te vertellen dat de babyschildpadjes tijdelijk 'verlammen' wanneer het zand te warm is! In het hele leven van de schildpad is hun lichaamstemperatuur alles bepalend (als de eieren in het nest warmer zijn dan 29 graden dan worden het allemaal vrouwtjes en bij een temperatuur lager dan 29 graden dan worden het allemaal mannetjes). Daarom zijn de babyschildpadjes die wij overdag uitgraven eerst nog erg slaperig (vanwege de tijdelijke verlamming) en daarna gaan ze in een seltreinvaart de zee in!

Mijn eerste week had ik niet veel geluk met mijn nachtelijke patrouilles. Hierdoor heb ik wel leuk mijn Spaans kunnen oefenen met de Spaanse gidsen. Met 1 gids, George, had ik de hele avond zo leuk contact gehad, dat hij Taylor en mij (op het einde van een avond zonder schildpadden) meenam naar de lagune. Als je hier met je zaklamp over de lagune schijnt dan zie je verschillende paren ogen van Kaaimannen! Wij vonden dit al heel cool en stonden er te 'Wauw-en' en te 'Oh-en'. Maar George deed er nog een schepje bovenop en liep de lagune in en ving er op z'n gemakje een Kaaiman van ongeveer 1 meter! Die bracht hij vervolgens naar ons en die hebben wij, als toeristen, heel veilig geaaid haha. Supercool! Elke keer als ik nu George tegenkom dan noem ik hem de Kaaiman-man XD

Overdag had ik meer geluk! Op meerdere dagen heb ik mogen helpen met de bayschildpadjes, en dat was natuurlijk GEWELDIG om te zien: van die kleine beestjes die uit het nest komen en al binnen 5 minuten de weg naar de grote zee weten te vinden (die ze vervolgens opslokt haha).
In de tijd dat ik hier ben, de maand juli en augustus, is het seizoen van de Leatherbackschildpad voorbij. De Leatherbackschildpad is de grootste zeeschidlpad en kan wel 3 meter lang worden! Helaas is er dus een kleine kans dat ik snachts over 1 van de grote Leactherbackschildpadden mag struikelen maar ik ben er dus wel bij wanneer alle eieren van de Leatherback uitkomen! De babyschildpadjes van de Leatherback zijn wat dat aangaat de leukste babyschildpadjes want zij lopen eerst een rondje bij het nest en gaan dan pas het water in. Er is nog geen wetenschappelijke verklaring voor maar zij schijnen dit te doen om hun exacte geboorteplaats beter te kunnen 'inprenten'. Want de babyschildpadden komen na zo'n 20 jaar terug naar hun geboorteplaats om vervolgens hun eigen eieren te leggen! Natuurlijk heb ik dit live op camera dus dat komt in Nederland in een filmavondje wel even voorbij haha :D

Op vrijdagavond begon de grote jaarlijkse inzamelingsactie van het dorp om geld in te zamelen voor het lokale middelbare schooltje. De overheid betaald namelijk de lunchmaaltijd van de studenten maar niet de electriciteitskosten en waterkosten. Op de vrijdagmiddag bereiden meerdere vrouwen uit het dorp 3 typisch Costa Ricaanse gerechten die dan op vrijdagavond, zaterdag en zondagmiddag worden verkocht. Ook mijn gastmoeder Teresa hielp mee met koken. Zij had mij al verteld over het nationale gerecht dat hier altijd tijdens de kerst wordt gegeten: Tamale: een maisdeegrol gevuld met rijst, mais, groenten en vlees. En dat allemaal gestoomd in een bananenblad! Natuurlijk heb ik het geprobeerd en het was erg lekker! Hebben wij bananenbladeren in Nederland......? :D

Zaterdag was een relaxed dagje: ben langs de 3 winkeltjes in het dorp gelopen en had van 12.00-15.00 strandwacht samen met Cole, Nikki en Imme. Heel zaterdagmiddag stond in het teken om je voor te bereiden op het grote feest van zaterdagavond! Mijn haartjes werden dus sinds een week eindelijk weer eens gestyled! Mijn gastmoeder noemde me al meteen 'guapa' (=mooi meisje)! Het feest was eg leuk want we gingen met de groep vrijwilligers samen op het lokale dansfeest af. Best intimiderend om te zien hoe goed en soepel de Tico's en Tica's kunnen dansen! Na 2 glaasjes Baileys (die hier trouwens lekkerder smaken dan in Nederland) voegden ook wij ons op de dansvloer en hebben we een SUPERLEUKE avond gehad! Met Roy heb ik nog op lekkere Soca-muziek gedansd (dit wist ik ook pas toen ik op de terugweg naar huis aan hem vroeg of de muziek nog van een bepaalde soort was haha). De hele avond was het reggae, salsa, merengue en dus socamuziek! 8-)

Zaterdagnacht had ik heerlijk geslapen: de nacht was namelijk niet zo benauwd en warm. Toen ik eenmaal wakker was bleek waarom de nacht zo lekker koel was geweest: heel Parismina stond blank! Het water stond op sommige plekken tot wel 1 meter hoog! Mijn familie stond gezellig in de (voorheen) voortuin te praten met de buren. Er was ook totaal geen sprake van paniek of chaos. Teresa vertelde namelijk dat dit ongeveer 1 keer per jaar gebeurt. Gelukkig staan veel huizen hoog op palen of op een dikke laag cement. Toen we alle kippen op een eilandje hadden gezet heb ik ontbeten. Daarna was het de bedoeling om zo snel mogelijk naar de 'Feestkeuken" te gaan midden in het dorp want daar was het 1 groot feest! Heel bizar! Haha. Roy ging met de boot heen dus ik kreeg helemaal een gratis ritje naar ' het feest'! Om 12.00 's middags was het 1 grote gezelligheid, zat iedereen aan het Costa Ricaanse bier of Bacardi en had ik al alle honden van het dorp voorbij zien trappelen in het water haha

De hele dag heeft het geregend. De locals hebben nog een gezellige middag gehad bij de 'Feestkeuken' maar de groep vrijwilligers heeft een leuke filmmiddag gehad in het clubhuis van ASTOP. 's Avonds was iedereen vrij van de nachtelijke patrouilles (dat kon ook niet anders want alle gidsen die allemaal in het dorp wonen waren dronken!).

Zondagnacht werd ik om 02.00 wakker van een heftige regenbui. Puur uit instinct heb ik al mijn spullen op mijn grote bed gelegd en ben ernaast lekker gaan slapen. Maandag was het dorp weer als normaal! Heel bizar dat zoveel water in 12 uur kan verdwijnen. Door al dat regenwater kreeg de lagune zoveel extra water erbij dat de lagune is opengebroken in de zee. Hierdoor is onze laatste sector op het strand, sector 3, onbereikbaar geworden.

De score 'so far':
- spinnen: 0
- hagedissen: 20
- kakkerlakken: 1
- tucan´s: 2
- giftige kikkers: 6
- grote bruine kikkers uit het dorp: ontelbaar
- babyschildpadjes: 30
- grote zeeschildpadden: 1
- kaaimannen: 1
- kleine gekko's in huis: ontelbaar

Kus!