Parismina: 2e week!

Op maandag 30 juli was al het water in het dorp verdwenen in de rivier, de lagune en de zee. Maar door al dat vele water was onze Hatchery ernstig aangetast: veel zand was meegesleurd de zee in. Op maandag stond dus een zware klus op het programma: zand verscheppen op het strand. Dit is ansich al een zware klus, maar om dat dan ook nog eens in de hete zon met 30 graden te doen... Jullie kunnen wel bgrijpen dat iedereen er in zwemkleding stond om vervolgens na de klus een verfrissende duik in de zee te nemen!
Gelukkig mocht ik als 1 van de minder gespierde vrijwilligers (lees: ik deed mijn uiterste best met mijn kippenarmpjes maar de mannen van het dorp schepten natuurlijk 20x meer zand dan dat ik kon) mij ontfermen over 2 babyschildpadjes die waren uitgekomen. Wat mij betreft een perfectie timing van die lieve baby's haha :D

's Avonds aten we zelfgemaakte tortilla's! Teresa heeft mij meteen laten zien hoe zij dat op haar manier doet: uit een plastic zak knipt zij een grote cirkel. Hierop vormt zij vervolgens van de bal deeg, met een ronde beweging, de tortilla's. Omdat de plastic cirkel erg flexibel is kan zij de tortilla's makkelijker omkeren en bijvormen. Erg handig, snel en lekker!
Alles wat wij hier in huis eten en drinken is zelfgemaakt: limonade van limoenen of mandarijnen, tortilla's, brood etc. Ook de groenten en het fruit komen grotendeels uit de eigen tuin of wordt gewisseld met familie. Dat kan ik hier wel erg waarderen. Wat wel opvallend is dat ik hier in huis nog geen 1 banaan heb gegeten terwijl de volledige omgeving (naja het halve land) VOL staat met bananenplantages.

Op maandagavond zag ik mijn 2e grote Groene Zeeschildpad! Nadat we net 10 meter gelopen hadden in sector 1 zag ik samen met Jerry een schildpad het water uitkomen. We hadden veel geluk want normaal vinden de gidsen de schildpad pas wanneer zij al een nest aan het maken is. Nu konden Jerry en ik dus rustig toekijken hoe dit grote beest van 1 meter lang probeerde het strand op de komen. Ze begon met de voorbereidingen van het maken van een nest maar helaas ging ze na 10 minuten toch weer terug de zee in! Helaas dus geen eieren voor de hatchery!

Op dinsdag had ik van 12.00-15.00 strandwacht samen met Rahel in het kapotgewaaide huisje bij de hatchery: de regenstorm van zaterdagnacht had met een stormachtige nacht nog een 'kleine' nawerking. Het krakkemikkige hutje voor de strandwachten heeft deze storm dus niet overleefd en dat creeerde dus meteen weer een nieuwe taak voor de vrijwilligers en de gidsen.
Die middag kwam er nog een babyschildpadje boven het zand kijken: wij hebben hem geholpen met de laatste centimeters want het schildpadje was enorm vermoeid door de hitte van het zand. Waarschijnlijk waas hij door de hitte ook enorm gedesorienteerd want dit schildpadje bleef maar rondjes lopen bij zijn nest! In het begin was het leuk om te zien maar na 10 rondjes weet je dat dit beestje het erg zwaar had.. Gelukkig hebben wij er de hele middag bij gezeten en het schildpadje geholpen met afkoelen door water uit de zee over hem-haar heen te gieten. Uiteindelijk bereikte dit kleine bikkeltje op eigen kracht het water! :D

Voor het avondeten kreeg ik weer Fruta de Pan! Dit keer kreeg ik er een heerlijke dipsaus bij: advocado gemixed met stukjes gekookte ei erdoorheen. In Nederland zou dit niet echt een maaltijd zijn die onder de categorie 'avondeten' valt, maar het is tot nu toe het lekkerste gerecht dat ik hier heb gegeten!

Op woensdag gingen we met onze groep vrijwilligers een dagje de toerist uithangen in het nabijgeleden Tortuguero. Tortuguero is bekend vanwege het grote Nationale Park: sinds 1970 opgericht en bestaat uit 19000 hectare grond en 52000 hectare watergebieden. Ook bestaat het Nationale Park deels uit een strand waar 's nachts de schildpadden hun eieren leggen (hetzelfde strand en schildpadden in Parismina alleen dan 20 km hoger in het noorden). Tortuguero is alleen per boot bereikbaar en wij hadden geluk dat Maco, een dorpbewoner met een eigen boot, ons wilde brengen en halen voor 25 dollar per persoon.
De bootreis naar Tortuguero is alleen al de moeite waard! Onderweg hebben we (natuurlijk met behulp van Maco) verschillende luiaards, kaaimannen, vogels, zwarte apen, bruine apen, 'flamingo's' en rivierschildpadden gespot! In Tortuguero hebben we eerst het museumpje bezocht om vervolgens de rest van de dag lekker rond te kunnen lopen in het leuke, toeristische dorpje.
We waren de hele dag kwijt aan de bootreis en het bezoeken van Tortuguero maar 's avonds moest iedereen wel gewoon zijn-haar patrouille lopen op het strand! Toevallig was er die avond enorm veel bliksem dichtbij het strand (wat erg mooi was in het donker maar dus niet helemaal veilig was) dus werden wij na 2 uur patrouille lopen al naar huis gestuurd.

Op donderdagmiddag had ik weer strandwacht met Rahel. Nikki kwam ons even opzoeken en ontdekte per toeval een nest van 50 babyschildpadjes! Het was echt heel gaaf om de eerste laag zand weg te halen en alle babyschildpadkopjes omhoog te zien komen! We hebben de babys voorzichtig uitgegraven en samen in een lage kuil zand gezet. Hier kunnen de babys rustig 'ontwaken uit hun trance-verlamming' en als er eenmaal 1 baby wakker (en actief) is in de kuil, dan activeert deze baby de slaperige babys! Erg gaaf want na 10 minuten krioelen ze over elkaar heen en kruipen ze de kuil uit richting de grote zee! Om 50 babyschildpadjes tegelijk te zien uitkomen is echt heel bijzonder! Waar je ook kijkt, overal op het strand zie je die kleine bikkeltjes naar de zee kruipen. Natuurlijk heb ik het gefilmd dus jullie kunnen hopelijk in Nederland meegenieten met dit bijzondere moment!

Op donderdagavond was er een afscheidsfeestje voor de 2 Nederlandse vrijwilligers: Nikki en Imme. Zij hebben hier bij ASTOP voor 5 maanden stage gelopen en zij moeten nu weer terug naar Nederland om hun studie af te maken. Het is de vraag of zij met hun studie verder gaan want zij hebben namelijk allebei van ASTOP een baan als gids aangeboden gekregen! Een beter compliment kan je als stagaire niet krijgen, lijkt mij!

Op vrijdagochtend was het echt BIZAR warm in Parismina. Omdat ik met mezelf geen raad wist heb ik maar gedaan wat mijn familie ook deed: rustig in de hangmat onder de grote boom voor het huis zitten. Het kleine hondje van de buren kwam nog gezellig met ons spelen dus dat leidde goed af van de hitte.

's Middags moest ik weer werken als strandwacht in de hatchery en toen bleken we opnieuw een nest van 50 babyschildpadjes te hebben! Dat voelde echt als een beloning op de vele nachtelijke patrouilles! 's Avonds liep ik van 20.00-00.00 patrouille in sector 1. Hierbij kwamen wij al vrij snel een Groene Zeeschildpad tegen. Helaas ging zij, zonder eieren te leggen, weer terug het water in.
Maar direct daarna bleek dat in sector 2 ook een Groene Zeeschildpad gevonden was, die wel eieren ging leggen! Ik mocht dus (na 10 nachten patrouille te hebben gelopen en nog steeds geen eieren gelegd te hebben zien worden) naar sector 2 lopen om daar voor de eerste keer eieren te herloceren! Het was echt heel GAAF want de schildpad verkeert, na het voorbereiden van haar nest, in een trance. Hierdoor kunnen wij op het moment dat zij de eieren legt, dichtbij komen en de eieren 50 cm diep onder de schildpad vandaan pakken(met die witte tandartshandschoenen aan). De eieren komen per keer met 1, 2 of 3 eieren tegelijkertijd en je ziet de witte eieren erg duidelijk in het donkere, diepe nest! Ik lag dus plat op mijn buik achter de schildpad (die 114cm lang was) terwijl zij grommend de eieren legde! Wij tellen (tijdens het pakken) de eieren en begraven ze vervolgens op een veilige plek in de hachtery. Gemiddeld na zo'n 65 dagen komen de babyeieren uit! Helaas zal ik dus niet de babyschildpadjes van de Groene Zeeschildpad kunnen zien maar het voelt geweldig om deel uit te maken van zo'n geweldig natuurverschijnsel dat bedreigd wordt met uitsterven.

Bij de Groene Zeeschildpad is het trouwens noodzakelijk om bij de schildpad op het strand te blijven tot het moment dat zij terug in de zee is. Dit komt omdat de Groene Zeeschildpad niet alleen gewild is voor haar eieren maar ook voor haar vlees. Voor stropers levert een Groene Zeeschildpad gemiddeld zo'n 160 dollar op. Dat is best veel geld als je beseft dat de werkloosheid hoog is in deze afgelegen dorpen en dat 500 Costa Ricaanse Colones gelijk is aan 1 dollar...
Doordat er elke nacht zoveel mogelijk vrijwilligers met de gidsen meelopen word de situatie voor stropers moeilijker gemaakt. Een groep jaag je immers minder snel weg dan 2 gidsen die alleen aan het patrouilleren zijn. Toch heeft Nikki verteld dat het kan gebeuren dat je een schildpad moet 'afstaan' aan een stroper omdat ze bij ASTOP geen enkel risico willen lopen met de vrijwilligers en de gidsen. Ik hoop dat ik dit niet hoef mee te maken want dan sta je echt enorm machteloos....

De spannende tussenstand!
- spinnen: 0
- hagedissen: ontelbaar
- kakkerlakken: 1
- tucan´s: 2
- giftige kikkers: 6
- grote bruine kikkers uit het dorp: ontelbaar
- babyschildpadjes: 135
- grote zeeschildpadden: 4
- kaaimannen: 3
- kleine gekko's in huis: ontelbaar
- wilde apen: 5
- 'flamingo's': een groep van 20
- luiaards: 3
- rivierschildpad: 1